Believe in the child

‘Believe in the Child’

Afgelopen dinsdag had ik een gesprek in de kleedkamer na de gymles.

Veel kinderen waren al klaar met omkleden en zaten in het midden met elkaar te praten.

Een aantal kinderen waren nog bezig met omkleden en daarvan waren er ook een aantal die totaal geen idee hadden hoe ze zichzelf moesten aankleden. Je begeleidt met woorden en voordoen (oké, die ene knoop en veter doe ik dan), maar nog blijft het voor een aantal lastig want ze zijn het niet gewend.

Ik kwam uit op een gesprek door de vraag: ‘Wie moet zichzelf thuis aan,- en uitkleden?’.

Veel vingers gingen omhoog en dit waren ook de kinderen die al in het midden zaten.

De kinderen die nog bezig waren zeiden allemaal ‘ik hoef dat niet te doen, dat doen mijn papa en mama’. We hadden er een gesprek over en hoe fijn het is als je ziet dat het je zelf gelukt is en dat je vanaf nu thuis gaat aangeven dat je het zelf gaat proberen.

Want om iets te kunnen is oefening nodig en veel herhaling.

Kinderen hebben van nature de drang om dingen zelf te doen. Kijk maar naar peuters die dat constant roepen. Maar wanneer wij als opvoeder het kind bij alles helpen ontnemen wij hen de kans om zelf de wereld te ontdekken. Zelf te ontdekken welke capaciteiten het heeft.

Binnen het Montessorionderwijs roepen we ook niet voor niks ‘help mij het zelf te doen’.

Wij als opvoeders hebben de taak om de kinderen het te leren, door voordoen, nadoen, vertellen. Ik vertel altijd dat nieuwe dingen leren net als fietsen is. Eerst val je een aantal keren voordat het lukt, maar als het dan lukt dan voel je je trots. Iets nieuws leren gaat altijd met weerstand. Dit is ook wat ik zie als kinderen eindelijk die broek aan hebben gekregen, een trots gezicht. Helemaal zelf gedaan.

Kinderen kunnen meer dan we soms denken. Laten we ze die ruimte geven om te ontwikkelen. Geef ze de ruimte om te ontdekken wie ze zijn.

 ‘Never help a child with a task at which he feels he can succeed’

• Maria Montessori.’