Ik heb lang zitten tobben hoe ik dit zou gaan schrijven. Welke invalsshoek ik zou gebruiken en hoe ik dit zou koppelen.

Juf worden was niet het eerste waar ik aan dacht op de middelbare school.Ik wilde de mode in, maar die harde wereld dat bleek niks voor mij.Ik stopte en schreef mij in voor de opleiding onderwijsassistent en ben doorgegaan naar de Pabo en mijn hart verloren aan het Montessori onderwijs.In al die 15 jaar dat ik stages heb gelopen, als onderwijsassistent heb gewerkt en nu al een ruime tijd mag werken als leerkracht in het basisonderwijs zijn er dagen die heerlijk verlopen, dagen die intens zijn en dagen waar echt al je energie uit je wordt gezogen.Dagen waarin je continu in het moment kan zijn en dagen waarin alles strak gepland is. Dagen waarin je constant de slappe lach hebt met kinderen, maar ook dagen dat je je net een politie agent voelt. Maar weet je wat het allermooiste is?Elke dag de blije gezichtjes zien van de kinderen. Elke dag te mogen zien hoe fijn ze het hebben, de knuffel die ze na schooltijd nog even snel komen halen. Ik ben dankbaar dat ik deel mag uitmaken van hun ontwikkeling en leven. Dankbaar dat ik ze mag leren kennen. Geef liefde, elke dag weer.Als leraar maak je echt verschil.

Regelmatig doe ik een circuitvorm in de klas met materiaal. Vijf onderdelen en groepjes van vier. Ze krijgen ongeveer 7 minuten de tijd voor het werkje en dan nog 2 minuten om het weer netjes te maken voor de volgende groep. Ze waren die middag erg onrustig, maar tijdens het samenwerken was er rust en hadden ze mijn hulp niet nodig.Dit keer had ik de metalen tekenfiguren, geometrische lichamen, aankleedrekken, gekleurde cilinders en de nuancedoos. Waarom werk ik met circuits?Er zijn meerdere aspecten waarom ik dit graag inzet:- samenwerken en overleggen- materiaal weer onder de aandacht brengen- groepsvorming - Wachten op je beurt en opruimen.Ik kies ervoor om zelf de groepjes samen te stellen. Ik kijk daarbij naar niveau en leeftijd en maak daar een afwisseling in, zodat ik zeker weet dat er kinderen in een groepje zitten die een ander kunnen helpen en het kunnen uitleggen. Mocht je dit willen doen dan wil ik je graag meegeven om materiaal neer te leggen die kinderen al eens eerder aangeboden hebben gekregen of op z’n minst het grootste gros van de groep. Een onderdeel kan je als een lesje doen, omdat je daar dan bij kan zitten om te ondersteunen. Dat heb ik met de metalen tekenfiguren gedaan.Dit kon ik een keer uitleggen en daarna deden ze het zelf, zodat ik een rondje kon lopen.Wanneer je materiaal kiest dat geen enkel kind herkent, dan ben je veel aan het rondlopen/uitleggen en wordt het een chaos. Vergeet ook niet de tijd in te calculeren dat ze het opruimen en netjes maken voor de volgende ronde en bespreek vooraf met ze waarom dit belangrijk is. Als alle circuits aan bod zijn geweest evalueer ik met de kinderen en stel ze vragen over wat ze gedaan hebben.- Was het leuk?- Wie heeft er iets gedaan wat hij nog niet wist? Hoe vind je dat nu?- Hoe ging het samenwerken en kan je daar iets over vertellen?- Heb je iemand leren kennen met wie je eigenlijk nooit samenwerkt? Vond je dat fijn? Wat vond je daar fijn aan? Daarna ruimt elk groepje zijn eigen onderdeel op. Ze verdelen de taken onderling en als ze klaar zijn gaan ze weer naar hun plek.#Montessori #montessorionderwijs

Heb je je ooit afgevraagd wat je zou kunnen bereiken als je de juiste leraar had?‘De Montessori leraar moet niet denken dat hij voor zijn beroep geschikt wordt uitsluitend door te studeren en een ontwikkeld mens te worden. Hij moet in de eerste plaats in zichzelf bepaalde eigenschappen van morele waarde ontwikkelen.Fundamenteel is de manier waarop hij het kind beschouwt en dit mag niet afhangen van zulke uiterlijke factoren als uitsluitend theoretisch kennis van de eigenschappen van het kind of van onderwijsmethoden en gedragscorrectie. De leraar moet zichzelf innerlijk voorbereiden. Hij moet bij zichzelf stelselmatig nagaan om fouten te ontdekken, die belemmerend werken bij zijn omgang met kinderen.De ware leraar is niet alleen de mens die tracht zich te verbeteren, maar ook die zich vrij maakt van alle barrières in zichzelf, die hem beletten het kind te zien.Maria Montessori – Het geheim van het kinderleven.’ In het kader van de Montessori dag wil ik je aan het denken zetten over wat Maria bedoelde met de houding van de leid(st)er.Maria vond het in de eerste plaats belangrijk dat een Montessori leraar werkt aan zichzelf.Zichzelf vrijmaken van alle patronen die hem/haar ervan kunnen weerhouden het kind echt te zien. Ik wil je iets meegeven over de emotionele bankrekening.Stephen Covey stelde dat er bij elke interactie eigenlijk een positieve of een negatieve ‘storting’ op de wederzijdse mentale bankrekening wordt gedaan. Wat een direct effect heeft op onderlinge vertrouwen, wederzijds respect en bereidheid tot wederdienst.Stort je niet, maar neem je constant op? Dan zal de ander niet snel warm lopen om de ander te helpen. Het wordt een negatieve spiraal en zal ook een negatief effect hebben op jouw band met de ander.Wanneer je je positief opstelt tegenover de ander door bijvoorbeeld oprecht interesse te tonen, te luisteren met aandacht, complimenten geven etc. bouw je een ‘tegoed’ op die emotionele bankrekening van de ander op. Dat zorgt voor een goede, veilige band en dit weer uiteindelijk voor een goede sfeer.‘Door het kind naar een nieuwe wereld.’Wij zijn verantwoordelijk voor hun ontwikkeling.Ze willen leren, kijken naar jou op.Leef voor met liefde, geduld en respect.en luister.

‘Believe in the Child’

Zojuist lees ik het Montessori 2 magazine en wat word ik weer geraakt door de prachtige stukken die daarin staan.

De terugkomweek.