Juf worden was niet het eerste waar ik aan dacht

Juf worden was niet het eerste waar ik aan dacht op de middelbare school.
Ik wilde de mode in, maar die harde wereld dat bleek niks voor mij.
Ik stopte en schreef mij in voor de opleiding onderwijsassistent en ben doorgegaan naar de Pabo en mijn hart verloren aan het Montessori onderwijs.

In al die 15 jaar dat ik stages heb gelopen, als onderwijsassistent heb gewerkt en nu al een ruime tijd mag werken als leerkracht in het basisonderwijs zijn er dagen die heerlijk verlopen, dagen die intens zijn en dagen waar echt al je energie uit je wordt gezogen.
Dagen waarin je continu in het moment kan zijn en dagen waarin alles strak gepland is. Dagen waarin je constant de slappe lach hebt met kinderen, maar ook dagen dat je je net een politie agent voelt.

Maar weet je wat het allermooiste is?
Elke dag de blije gezichtjes zien van de kinderen. Elke dag te mogen zien hoe fijn ze het hebben, de knuffel die ze na schooltijd nog even snel komen halen.
Ik ben dankbaar dat ik deel mag uitmaken van hun ontwikkeling en leven. Dankbaar dat ik ze mag leren kennen. Geef liefde, elke dag weer.
Als leraar maak je echt verschil.